Witajcie! Dzisiaj zabieram was w podróż do pochmurnej Irlandii - miejsca, w
którym dzieje się akcja książki 'Love, Rosie'. Książki, w której śledzimy losy
Alexa i Rosie, dwójki nierozłącznych przyjaciół znających się od dzieciństwa.
Co przyszykował dla nich los?
 |
Seria: -
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: 3 grudnia 2014
Liczba stron: 512
Gatunek: romans |
|
Rosie i Alex znają się od małego. Są nierozłączni, mówią sobie o wszystkim i
nie wyobrażają sobie życia bez siebie. Niestety, ale życie ma to głęboko gdzieś
i Alex jest zmuszony do wyprowadzki z Irlandii do Stanów Zjednoczonych – jego ojciec
dostaje tam dobrze płatną pracę. Czy ich przyjaźń przetrwa tę próbę? Czy ich
drogi jeszcze kiedyś się zejdą? Czy przyjaźń przerodzi się w miłość mimo
dzielących ich kilometrów i braku odwagi obojga?
Kiedy zasiadłam do książki i przeczytałam kilka stron, poczułam się ogromnie
rozczarowana. Nie tak to sobie wyobrażałam. Forma epistolarna, czyli
przedstawienie całej historii za pomocą rozmów na czacie, liścików, listów,
wezwań do szkoły, zaproszeń, e-maili itp., na początku niezbyt przypadła mi do
gustu. Jednak z czasem się przyzwyczaiłam i nawet doceniłam ten zabieg, bo
historia została ukazana z szerszej perspektywy.
'Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.'
Alex i Rosie to naprawdę świetnie wykreowani bohaterowie. Mówiłam już o nich co nieco
w TOP 7 moich ulubionych książkowych par (są na miejscu 6). Każde z nich ma własny charakter i mimo różnych zainteresowań i innego
sposobu patrzenia na świat, dogadują się ze sobą jak nikt inny. Bardzo ich polubiłam,
co nie zmienia faktu, że ogromnie mnie irytowali! Nie sobą, ale swoim głupim
zachowaniem, swoimi bezsensownymi zahamowaniami, tym, że wszystko, dosłownie
wszystko (!) przeszkadzało im w zejściu się.
A kiedy już miało być dobrze i mieli zrozumieć, że są sobie
przeznaczeni, znowu wszystko się komplikowało. Ugh! Doprowadzało mnie to do
szaleństwa i co rusz miałam ochotę zrobić facepalm. Ale na tym właśnie polega
urok tej książki i za to ją lubię. Uwielbiam Rosie i Alexa mimo ich zbyt dużej
dumy i honoru, które nie pozwalały im zaznać szczęścia przez długi czas.
'Jeśli ludzie mówią o długiej historii, oznacza to zazwyczaj, że jest krótka, ale oni ze wstydu nie potrafią się zdobyć na powiedzenie sobie prawdy.'
Cecelia Ahern w ‘Love, Rosie’ pokazuje nam, jak duży wpływ na nasze życie
mogą mieć z pozoru nieistotne decyzje. Jak
małe niedopatrzenie, zbyt wczesna rezygnacja albo zbagatelizowanie czegoś
niewielkiego potrafią obrócić nasz świat o 180 stopni. Podobało mi się, że
książka nie była ani trochę przesłodzona. Życie Rosie i Alexa (a szczególnie
Rosie) nie jest usłane różami – wręcz przeciwnie. Co rusz życie rzuca im kłody
pod nogi. Dotykają ich tak pospolite sprawy jak samotność, brak pracy,
pieniędzy, niewierność partnerów. To naprawdę wiele wnosi do tej historii.
Sprawia, że ‘Love, Rosie’ nabiera bardziej życiowego charakteru.
'Można uciekać i uciekać w nieskończoność, ale prawda jest taka, że wszędzie tam, gdzie się zatrzymasz, dopadnie cię twoje życie.'
Podsumowując, ‘Love, Rosie’ podobała mi się, chociaż nie zaliczam jej do
moich ulubionych. Myślę, że jest idealna na prezent – spodoba się większości, a
nawet jeśli nie zachwyci, to nadal będzie się podobać. Książki nie sposób
przeczytać się w sposób obojętny. Czytelnik co rusz czuje jakieś emocje –
przygotujcie się na uczucie bezsilności, gniewu i frustracji przez dwójkę tych
głupich, bardzo głupich, ale jednak tak wspaniałych bohaterów.
Ocena: 7/10
Czytaliście? Co sądzicie o tej książce? Zapraszam do dzielenia się opiniami w komentarzach :)
Przypominam o obserwowaniu bloga i lajkowaniu fanpage'a (który ma już 59 lajków! Dziękuję!), by być na bieżąco.
A tymczasem pozdrawiam i życzę miłego dnia ♥
