Dzisiaj mam dla was zbiór postaci, które mnie irytują. Od razu chcę zaznaczyć, że gusta są różne, i to, że wy coś lubicie nie oznacza, że ja też muszę to lubić. Nie obrażajcie się więc, jeśli pojadę po postaci którą darzycie pozytywnymi uczuciami.

Z góry przepraszam za morze hejtu, które wylałam na poniższych bohaterów. Naprawdę nie miałam zamiaru aż tak hejtować, ale kiedy zaczęłam pisać ten post, to trochę mnie poniosło i takie są efekty. Przynajmniej macie pewność, że są to moje szczere odczucia i pisałam naprawdę to, co myślę. 

No dobra, koniec wstępu, zapraszam na moje TOP 7 postaci, które najbardziej mnie irytują! :)

 7. Adam Kent z serii "Dotyk Julii"

No i z tym to jest trochę dziwnie, bo przez pierwsze półtora serii go ubóstwiałam, a potem zaczęłam nienawidzić (w "Darze Julii" to już w ogóle miałam ochotę go udusić). Ale dobra, to w sumie nadawało serii pieprzyku i podobało mi się. Kiedy jednak po te książki sięgnęłam po raz drugi, zaczęłam zauważać rzeczy, których wcześniej nie zauważałam. Adam jest zrzędliwy, ponury, aspołeczny, bez poczucia humoru i naprawdę miałam go powyżej uszu. Ale mimo, że czytałam serię po raz kolejny to i tak miałam go dość dopiero po pierwszej części. I za to kocham tę trylogię - że jest taka wielowymiarowa i pozwala nam przeżywać wydarzenia raz po raz, nieważne ile razy ją czytaliśmy.

6. Elizabeth Leefolt ze "Służących"

Elizabeth to nieco biedniejsza od swoich koleżanek gospodyni z Missisipi, która zatrudniała Aibileen - jedną z głównych bohaterek. Usilnie starała się dorównać swoim bogatszym znajomym, nie zważając na brak pieniędzy. Wolała prestiż od własnej córki, którą traktowała jak obcą osobę i kiedy tylko mogła, oddawała ją pod opiekę swojej gosposi. Przypominała sobie o niej tylko wtedy, kiedy trzeba było uszyć jej nową sukienkę, by nie przynosiła jej wstydu wśród koleżanek. Naprawdę szkoda mi było tego biednego dziecka. Oprócz nieinteresowania się córką, Elizabeth nie miała własnego zdania i była tak naprawdę popychadłem. Robiła to, co kazała jej Hilly, nawet jeżeli nie chciała tego robić, co było strasznie irytujące. Była to kobieta bez własnego zdania i czasem naprawdę chciało się nią potrząsnąć i krzyknąć: "kobieto, ogarnij się!".

5. Gally z "Więźnia labiryntu"

Kto czytał, ten wie. Od początku miał jakieś wąty do Thomasa i ogólnie nic mu się nie podobało. Pewnie w zamierzeniu autora miał być elementem, który będzie komplikował akcję i nakręcał to wszystko. No i tak jest, tylko, że Gally czasem naprawdę mnie irytował. Dobra, trochę go rozumiem, widział w Thomasie zagrożenie. Ale z ust innych bohaterów dowiadujemy się, że Gally był taki sam przed przybyciem Thomasa, no wiecie, wredny i niezrównoważony. Nie wiem po co tak komplikować życie sobie samemu. Ktoś tu naprawdę powinien zjeść snickersa.

Czyli następczyni Belli. Mimo, że zalicza się do punktu powyżej, to zasługuje na osobne miejsce. Ta dziewczyna powinna nazywać się "Panna Płaska Osobowość". Przez całą serię zachowywała się jakby nie miała własnej woli. Miotała się od jednego chłopaka do drugiego, w międzyczasie wypełniając niebezpieczne misje i poddając się "głębokim" rozmyślaniom. Sama sobie stwarzała problemy, cały czas zrzędziła, a mimo to cieszyła się ogromnym powodzeniem. Jej schemat myślowy wygląda mniej więcej tak: "ładny jest - te oczy - biorę go - cmok cmok - nie jestem wystarczająco dobra dla niego - odchodzę - łzy łzy - o, witam cię przystojny bracie mojego eks - chyba sie w tobie zakochalam ale to twojego brata kocham tak naprawdę - mimo to bede z toba - cmok cmok - łzy łzy - o, witaj mój eksie, nadal mnie chcesz? ok, zara zerwę z tym obecnym". No i jak tu polubić serię, kiedy główna bohaterka jest przewidywalna, bezpłciowa i nudna jak flaki z olejem?